Huidige situatie: ik zit aan mijn keukentafel met een #Coronakapsel en kledij van jewelste, mijn huis is ontploft en mijn dochter van 11 maanden zit 3 koeken tegelijk in haar mond te proppen. Pedagogisch totaal onverantwoord.

Ik denk dat velen onder jullie mij begrijpen. Ik hoor van collega’s van het CAR hetzelfde verhaal. Ouders van kleuters die aandacht vragen door te jengelen of het kunstwerk van hun broertje in duizend stukjes scheuren, ouders van lagere schoolkinderen die Bingeltaakjes, huiswerkbundels en klas-challenges moeten volbrengen, ouders van pubers die deze zo zelf omschreven ‘pre-vakantie’ het liefst de hele dag als couch potato in de zetel met Netflix doorbrengen.

Nu spreek ik nog maar enkel over telewerken met kinderen. Er zijn collega’s die deze COVID-19- telewerktijd ook met andere uitdagingen te kampen hebben. Het huishouden draaiende houden wanneer je er alleen voor staat, omdat je alleen woont of omdat je partner nachtshiften doet. Werken terwijl je partner of iemand anders van de familie medische problemen heeft. Werken terwijl je het zelf psychologisch of medisch niet zo gemakkelijk hebt.

De situaties zijn legio en voor niemand evident.

Ik hoor het mij nog denken: telewerk als het idyllische eiland waarop je prachtverslagen kan maken en eindelijk eens tijd hebt om die creatieve therapie uit te werken.  Geen verloren tijd door woon-werkverkeer dus: tijd om op de knop van de wasmachine te drukken, meer tijd voor mijn dochter en een heerlijk potje vers gekookt eten wanneer manlief laat thuis komt. Well, think again…

En dat heb ik gedaan (na eerst wat klagen over hoe lastig het wel niet is).

Volgens mij brengt deze periode ons heel bruusk terug bij de essentie van het leven. Het klinkt wat profetisch, maar het zit hem in heel kleine, concrete dingen. Een collega zei me eens, mijn tijd is schaars, dus ik verdeel mijn tijd over de personen en dingen die er echt toe doen. En daar gaat het over:

Vraagt je kind om aandacht en kan je die mail binnen een kwartier ook beantwoorden, geef jezelf dan een pauze en ga met je kind even voetballen in de tuin. Geloof me, een mail beantwoorden met een krijsend kind, zorgt voor een niet echt constructieve opbouw van je bericht. Vraagt je kind aandacht, maar kan het nu even echt niet, dan kan dit helpen:

• Leg uit waarom nu even niet (hoe klein ze ook zijn, zelfs bij een 11 maander, het geeft rust aan jezelf hier woorden aan te geven)
• Geef hun een keuze uit andere opties (vraag naar tips op maat van uw kind aan onze therapeuten!)
• Benut de quality time later, wanneer jij er ook de ruimte voor hebt

Lukt het eens niet om vers te koken, dan wordt het eens vettige vrijdag (of maandag of dinsdag, er zijn veel opties). Is je woonkamer een hindernissenparcours van speelgoed op het eind van de dag, dan hebben je kinderen fijn gespeeld en spelen is leren hé, toch?

Laat ons mild zijn voor onszelf en anderen, altijd, maar toch zeker nu. Dat is voor mij nu de essentie. En dat mijn dochter zich intussen aan het verdiepen is in het mechanisme van post-its door die overal rond te plakken, dat nemen we er even bij.

Tips!

• Informatie en boek over mild ouderschap: http://www.ninamouton.be
• Structuur brengen: www.amant.be/gratisdownloads/c5ad254e-8dd9-458d-a2ed-7525fac13b1e of www.instagram.com/homeschool_daily_apple/
• Zelfstandige activiteiten voor kinderen terwijl je telewerkt:
  • Vraag naar ideeën op maat van uw kind aan de behandelende therapeuten ( www.ascendere.be/corona/)
  • Kijk zeker eens op onze facebookpagina voor meer leuke ideeën!
• Zelf tot rust komen:
  • Beweeg! www.vimeo.com/398511739/4e8d650976
  • Gratis mindfulnessoefeningen voor kinderen en volwassenen op: www.aandacht.be/boeken-cds/gratis-oefeningen/
  • App: www.headspace.com
• Relativeren met humor:
  • Boek: #nietaankindengezinverklappen – Hanne Luyten
  • Boek: Jehoortwattijdenseenzwangerschap – Arnoleon www.instagram.com/jehoortwatineenklaslokaal